«Говорить Пряшів» – пятниця, 20.00 год.

Каждий нарід має своі символы. Мы маме Никыфора, маляря, якій просто мал талант. Вшыткого навчыл ся сам. Навчыл ся тіж, што людям не можна довіряти. Символ вписаний в нашу історию.

Никыфор одказує нам історию Лемків. Так само был выганяний зо свойой Крениці, але все вертал. І вернул, жыл в ній (з короткыма перервами) такой до кінце. Символ тырваня, так сильно нам потрібний в днешніх часах.

Чом про тото голосиме в заявці про передачу з Пряшова? По перше зато, што округла, 50. річниця смерти выдатного сына Лемковины проходила в тым тыжни. По другє, покус маме почутя, што Епифана Дровняка невельо нашых знає на Пряшівскій Руси. То не лем проблем Никыфора. Жытелі Лемковины так само мало знают нашых од Пряшівщыны. Треба писати, вказувати, калькувати.

В днешній авдициі од камаратів з радия Русин.фм добрий доказ. В Книжници вершы Івана Горощака, родака з Білцаревы, якій по выгнаню сильно тужыл за рідном земльом, што як раз видно в його обшырній творчости.

Мы Горощака конечно знати мусиме. Але вдяка днешньому проґрамови дознаме ся дашто нове, про люди, якых не знаме, бо нас в школі не вчыли. В Нашых целебритах про Димитрия Верґуна, дослідника істориі літературы Карпатской Руси та славянознавства. Перличка перенесе нас в репортажы на Нижню Землю в оповіданю «Нашы южны братя».