Drewniany obiekt wzniesiono w 1803 r., jako greckokatolicką cerkiew filialną pw. Pokrow Bogurodzicy, parafii pw. Trójcy Świętej w Miękiszu Nowym. Starsze, od nawy i prytworu, sanktuarium pochodzi prawdopodobnie z początku XVII w. remontowana w 1885 (najpewniej wówczas dostawiono do korpusu głównego kruchty i zakrystię i zmieniono gontowe pokrycie połaci dachowych na blaszane). Uszkodzona podczas działań I w. ś., następnie wyremontowana. Po 1947 r. przejęta na Skarb Państwa, z czasem uległa dewastacji i popadła w ruinę. W 1989 r. wykonano jej prowizoryczne zabezpieczenie. Obecnie obiekt jest opuszczony i znajduje się w stanie zaawansowanej ruiny. W skład zespołu cerkiewnego wchodziły: drewniana dzwonnica z okresu budowy cerkwi, dwie drewniane bramki cerkiewne z XIX w., nagrobki na cmentarzu cerkiewnym oraz ogrodzenie pierwotnie stanowiące drewniany parkan, zamieniony ok. 1920 r. na płot sztachetowy. Wszystkie drewniane elementy zespołu cerkiewnego znajdujące się w sąsiedztwie cerkwi zostały zniszczone w latach 70. XX.