Rezolucja Sejmiku Województwa Śląskiego w 70 rocznicę rozpoczęcia akcji „Wisła”

24. kwietnia br. w Katowicach odbyło się XXXVII posiedzenie Sejmiku Województwa Śląskiego. Jednym z punktów było przyjęcie uchwały w sprawie upamiętnienia ofiar czystki etnicznej w w 70 rocznicę rozpoczęcia akcji “Wisła”. Projekt rezolucji pod obrady wnieśli radni Ruchu Autonomii Śląska. Za przyjęciem uchwały oddano 20 głosów, przeciwko 1, wstrzymało się od głosowania 14 radnych. Kilku radnych nie głosowało.

Poniżej zamieszczamy treść uchwały pn.: Rezolucja w sprawie upamiętnienia ofiar czystek etnicznych w 70 rocznicę rozpoczęcia akcji „Wisła”.

W dniu 24 kwietnia 1947 roku Prezydium Rady Ministrów przyjęło uchwałę o przeprowadzeniu na terenach południowo- i środkowo-wschodniej Polski akcji deportacyjnej pod kryptonimem „Wisła”. Operacja, która w deklarowanych założeniach wymierzona była w Ukraińską Powstańczą Armię i Organizację Ukraińskich Nacjonalistów, w istocie stała się czystką etniczną, która dotknęła boleśnie około 150 tysięcy osób. W większości przypadków jedyną winą była przynależność do społeczności łemkowskiej i ukraińskiej. Przymusowo wysiedlanych pozbawiano rodzinnych stron, mienia, miejsc kultu, przede wszystkim zaś godności, a czasem życia.

Szczególnie tragiczna karta dziejów Łemków i Ukraińców w Polsce zapisana została w Centralnym Obozie Pracy w Jaworznie, na terenie obecnego województwa śląskiego, gdzie osadzono również Ślązaków, górnośląskich Niemców i członków polskich organizacji niepodległościowych. Przez funkcjonujący od maja 1947 do stycznia 1949 roku podobóz dla ludności łemkowskiej i ukraińskiej przeszło blisko cztery tysiące osób, sto kilkadziesiąt znalazło w nim śmierć.

W 70. rocznicę tragicznych wydarzeń Sejmik Województwa Śląskiego czuje się w obowiązku upamiętnić ofiary czystek etnicznych, stanowiących naruszenie podstawowych praw człowieka. Los wysiedlonych Łemków i Ukraińców niech będzie przestrogą przed stosowaniem zasady zbiorowej odpowiedzialności i polityką przymusowej asymilacji. Wyrażamy przekonań; że miarą dojrzałości państw i społeczeństw jest poszanowanie godności i tożsamości obywateli bez względu na ich etniczną i narodową przynależność, a różnorodność stanowi bogactwo, wymagające naszej najwyższej troski.