«70%» – Лемкы над Нічлавом, ч. 1 – неділя, 18.00 год.

Знате, же материял більшой части нашых передач збераме в подорожах до Лемків. Хто слухат уж долго проґраму «70%», може легко прослідити цілу ґеоґрафію тых вандрівок. Окрем парох дальшых на пілніч, схід і полудне Украіны, сут то переважні подорожы по Галичыні.

І, признам ся щыро, частійше іду в більшы міста, а і в такы місця, до якых мі просто легше доіхати (а не мам свого авта), ци такы близкы, де за єден ден можу піти з Івано-Франківска, де мешкам, і ся вернути. Но і така моя еґоістична політика не єст добра, бо в єдны районы іду часто, а тымчасом даякы інчы реґіоны, де жыют Лемкы, гейбы дискримінуваны. А то цілком несправедливе!

Два рокы тому твердо рішыла єм тоту неґативну тенденцию змінити – і іхати там, де іщы не была-м. Хочу нового! Но і по што себе ограничати єдным дньом? Прецін можу, як вшыткы журналисты, піти до готелю, заночувати, а на другій ден зас брати інтервю! Подумала єм, же выберу ся до тернопільской области, де жыє найбільше Лемків.

Но і поіхала єм на схід, і не в Монастыриска, де была єм уж сто разів, не в Бучач, де тіж часто бывам, а аж і не в Чортків, де тіж ся стрічала-м з Лемками, а кус дальше – в Копичынці. А одтамаль – дале, в Хоростків… Тым більше, же вказало ся, што в Копичынцях єст файный маленькій готель.

Сподабало ся мі тото маленькє подільскє місточко, през якє тече іщы узка ту річка Нічлава. А першу стрічу з Лемками Копичынців, з якыма познаємила-м ся того дня, приняла єм як лем початок, як першый крок, якій буде мал скоро продолжыня.

Плянувала єм скоро прити зас в Копичынці і продолжыти тоту бесіду. Але не повело ся: скоро по моій вандрівці пришол і в Украіну коронавірус, і тота стріча не мала продолжыня, на якє ся сподівала-м. Вірю, же іщы буде мала.

На разі даю до ефіру тоту бесіду. На фото, зробленым в Копичынцях, бібліотеці для діти, де часто сходят ся Лемкы – і старшы, і молодшы, і малы діточкы, видите тоты дві особы, голосы якых найбільше звучали в днешній передачы. То Любомира Іванків і Володимір Турок.

Коронавірус, якій так прешкаджал мі в подорожах до Лемків, деси ся поділ, але ту пришла іщы гірша біда. Надію ся, же скоро Украіна переможе Росию, а іщы і вступит до Європейской Уніі, і товды буду сой іхала всядиль, кадиль мі ся захоче…