«70%» – Як то ся робит? О місяци в Попраді, кус о правді і неправді і о досліджаню свойой родины – ч. 6 – неділя, 18.00 год.

Пізна дорога з Лелюхова до Мушынкы… Родиче з дітми вертают домів од діда і бабы. Коні звыкло ідут, бо памятают каждый камін при дорозі, ани не мусит ся іх поганяти. Горы уж сплят, тихо доокола. На возі сідит мале дівчатко. Оно зачудувано смотрит на таємну і поетичну гірску природу. Дивне, як то може быти – єден місяц вісит высоко на небі, а другій місяц вдолині, полоще ся в воді – в ріці Попраді? Што то за чудо? Дівча смотрит раз на фалі річкы, раз на небо – і не годно зрозуміти, што то ся діє… Ци то реальніст, ци то байка?

То єден з першых споминів пані Анастазиі. Певно, она мала товды не більше штырьох років, а може, і три. Не вшыткы люде себе памятают од того віку.

Дітячый погляд на світ… Він все цікавый, ориґінальный, і він проступат і товды, коли бесідуєме з людми в цілком старшым віку. Спомины о дітинстві переважні все теплы, приємны, кольоровы – нераз aж і товды, коли в жытя маленького чловека входит така страшна реальніст, як війна ци депортация. Зато все вартат звідувати старшы особы о дітячы рокы. О што звідувати конкретні? Тото ся дознате з нашой днешньой передачы.

А тіж бесідуєме днес о тым, ци вартат досліджувати своіх предків, што можеме ся дознати о собі з родинных леґенд, оповіди уйків, дідів, прабабусь, а тіж міркуєме, ци нас не циґанят і ци вшытко, што оповідают нам стары мудры Лемкы – ци вшытко тото правда, ци може і ніт.