«70%» – Як то ся робит? Шлюб по лемківскы. Зо щестьом і нещестьом. З коханьом і без – ч. 9 – неділя, 18.00 год.

Жытя чловека… Ціле оно, з його смутныма і радістныма сторонами, а нераз і з драматичныма ци траґічныма епізодами, предстає пред журналистом – припадковым, принагідным гостьом, же входит на коротко в світ другого чловека. І такє важне – не вступити в душу того чловека, якій одкрыл так шыроко єй двері, забабраным болотом обутьом. Не ввойти, як в якысый мінімаркет, а як в сад, може аж і, як в каплицю. Пошанувати і біль чловека, і радіст, і терпліня, і любов. Пошанувати і зрозуміти свого респондента товды, коли хоче оповідати о своім жытю, і товды, коли хотіл бы быти тихо і не одкрывати своіх тайн.

Але што я ту гварю о журналистах! Та преці так вартат односити ся до каждого чловека і во вшелеякых обставинах, особливо до старшых осіб – бо о них переважні бесідуєме, коли гвариме о записуваню споминів. І особливо деликатні вартат провадити бесіду зо старшыма людми, коли єй темом єст коханя, шлюб, односины в шлюбі – ото так, як і темом нашой днешньой бесіды. Но а самы преці знате, же… «колиси не было так як тепер…», а і тіж рівночасно «все так было, і колиси, і тепер». Як было? Слухайте – то будете чути.