Бесіда о вызначных женах в Сербіі. Русины спомнули на Ірину Колесар, даму югославяньского фільму

17. червця/юнія в Новым Саді одбыла ся стріча під назвом «Вызначны жены нацийональных меншын», яку орґанізувал місцевый покраіньскій (провінцийональный) омбудсман. Стріча была скликана, жебы привести профілі вызначных жен, а заєдно звернути увагу на рівноправніст. Інформувала о тым аґентура Рутенпрес.

Вчас подіі поєдны представникы меншын розповідали о єдній вызначній особі – жені, яка заслужыла ся для даной культуры. В подіі участ брали і репрезентанты русиньской меншыны в Войводині – Борислав Сакач з Нацийонального Совіту Русинів і Ірина Гарди Ковачевич. Она як раз спомнула на вызначну Русинку – Ірину Колесар, славну югославяньску акторку. Ковачевич пошырила біоґрафію і доробок Ірины Колесар, яка записала ся великыма буквами в істориі югославяньского кіна.

Про славны жены розповідали так само представникы такых нацийональных меншын, як мадярской, ромской, румуньской і словацкой.

Ірина Колесар

Вродила ся 22. листопада/новембра 1925 р., вмерла 3. вересня/септембра 2002. Єдна з найславнійшых югославяньскых акторок русиньского походжыня, яка заграла вельо важных фільмовых роль.

Вчас ІІ світовой войны, маючы 17 років, достала ся до партизантів ХІІІ Пролетариятской Бриґады «Раде Кончар». Там тіж отримала анґаж до свойой першой театральной ґрупы, а дальше до Театру Нацийонального Вызволіня Хорвациі. Гын познала свого пришлого мужа Шыма Шыматовича.

Єй першым фільмом, в якым достала головну ролю Славицы, был образ під такым самым наголовком «Славица», якій на екранах кін премєру мал в 1947 р. Роля тота зробила з 21-річной Ірины Колесар правдиву звізву кіна. В цілій Югославіі фільм виділо близко два мілийоны осіб. В своій дальшій кариєрі зреализувала сім кіновых і десят телевізийных фільмів. Грала в Загребі, но пак была принята до Югославняьского Драматичного Театру в Бельграді, де єй першом рольом была Юлия в Шекспіровскій драмі «Ромео і Юлия» в 1953 р.

В 1973 р. пішла на пенсию і вернула ся до Загребя. На пенсиі брала участ в парох театральных і телевізийных проєктах.

Фільмова слава в тамтышній Югославіі не приносила заробітку. Як цікавостку подає ся, што Колесар не мала нияк плачене за свій першый фільм. Мала отримувати лем тримісячны выплаты за фотоґрафічны сесиі. З той причыны в 90. роках ХХ ст. жыла в біді. Вмерла 3. вересня/септембра 2002 р. в домі опікы в Загребі.