На хвилю пред выгнаньом

Продолжаме одкрываня циклю листів писаных нашыма предками до редакциі еміґрацийной ґазеты «Карпатска Русь». Писма тоты приводят нам не лем обставины самого положыня Лемковины в 40 роках ХХ ст., але тіж прикликуют одчутя і потребы люди.

Тым разом публикуєме лист написаный коротко до выгнаня Снітничан в рамках Акциі «Вісла». Писмо, автором котрого є товдышній шолтыс села Онуфрий Ставискій, датуване є на 17. марця 1947 р. Снітницю выселяли 15. червця/юнія 1947 р. – на західні землі Польщы комуністичне польскє войско выгнало 449 Снітничан.

Шолтыс писал, што в селі на коротко перед выселіньом остало 70 родин. Скорше, част снітницкых родів переселена была на радяньску Украіну, одкале уж николи не вернули.

Кореспонденция вказує і на тото, што самым селянам бракувало писаного кіриличного слова, якє могли бы зачытувати дома, але якє могло бы і служыти молодшым поколіням, котры в школі в тым часі вчыли ся по польскы.

До Снітниці такой по декаді вернуло лем пару родин.

Лист был опубликуваный в: «Карпатска Русь», Йонкерс, ЗША, ч. 15, пятниця, 11. квітня/апріля 1947, стр. 3.

СНІТНИЦА, П. ГРИБОВ
Писмо в Редакцию «К. Р.»

17. III. 1947.

Почтенна Редакция:

Ото мы жителі села Снітниці на Лемковщині пересылаєме вам нашу просьбу. Нашы люде пішли до России, а нас ту на старом місци зостало 70 родин. Школу маме, але нам брак нашых книжок, то звертамеся до вас, ци вы бы нам не послали даякого материалу до науки, бо хоц в школі учат по-польски, але дома бы може дакто и по лемківски ся научил, а ту нема с чого.

Гeв зостал ище ваш старый талергофец Ставиский Захар, бо юш лем він жиє з тых людей.

Taк вас просиме, може бы сте нам прислали Календарь и хоц 1 число вашой газеты «Лемко», бо гев неє ани русской ани украинской книжки, лем польскы, то ся нам барз цне за русскым писмом. И не маме што читати. Мы бы послали вам и пінязі на нашу газету и Календарь, лем жe от нас не хотят приняти на почті. Мы вам будеме барз вдячны за ваш дар, лем нам вышлийте, што можете.

Онуфрий Ставиский,
шолтыс села Снітниця.