«Слово» – 20-та неділя по Сошествії Святого Духа – неділя, 9.00 год.

Ісус Хрістос приходить до міста Наїн. Ішло за Ним множества народа, котрый слухав його слова, і Його ученикы. Коли приходили ку брані міста, выношали там мертвого чоловіка. Быв то єдиный сын матери, котра была вдовіця.

А там велике множество народа ішло з ньов. Уж то, же была вдовіця, пришла о свойого мужа, было про ню тажке. Так дітина, єдина ку тому, была про ню опоров, потіхов, радостьов сердця. Та хто може выповісти теперь тоту болість, тот жаль, коли пришла і о свою дітину? Не мала никого. Похмурны думкы, як буде жыти далше, хто ся о ню постарать, зарывали ся глубше і глубше до сердця як тот меч. А так многы з міста пришли холем маленьку потіху подати участьов на выпроваджіню їй дітины до гроба.

Так ту видиме процесію, котра є наповнена смутком, жальом, безнадйіов. Іншыма словами процесія смерти. А іде і друга процесія, котру веде Ісус. Она процесійов радости, утіхы. Процесія жывота. Бо є там тот, котрый повів: Я єм дорага, правда і жывот. Тоты дві процесії стрітили ся. Ісус ся дотулив мар а жені повів: Не плач! Не были то лем фалшывы утіхы як подають люде при страті когось близкого. Але Ісусовы слова не плач были словами того, котрый мать владу над жывотом і смертьов. Обертать ся ку мертвому і говорить: Тобі говорю, встань. А мертвый собі сів і зачав бісідовати.

Так процесія смерти при срічі з Хрістом ся мінить на процесію жывота. Народ чудовав ся і прославляв Бога за так велике чудесне діло. І мы в нашім жывоті можеме рішати, ку котрій процесії ся придаме. Коли до нашого жывота приходить якыйсь проблем, тяжкость, хворота, даяке нещастя. Мы тогды якбы уж тратили надію, бо діавол є поблизку, жебы нам підшепнув. Не мать то змысел молити ся, ходити до церькви, вірити в Бога. Тадь нич не помогло. А коли посмотриме горі, видиме іншу процесію, процесію жывота. Тогды чуєме слова: Не плач, лем вірь. Я єм Жывот, я єм воскресіня. Вшытко тото земне скоро переходить. Хто в мене вірить, мать вічный жывот.

А коли дозволиме вступити Хрістови до нашого жывота, нараз видиме в Його світлі, цалком іншак смотриме на події нашого жывота. Тогды, коли Жывот вступить до нашого жывота, вшытко мать змысел. І коли мы тому не розумиме, чом ся діє то або то. Але знаме, же сьме в руках того, котрый є Владыка неба і землі, жывота і смерти.

Прото, дорогы радіослухачі, не оставайме в процесії смерти, смутку, бунту, безнадії, але дозвольме Хрістови, жебы вступив до нашой сітуації жывота, а тото вшытко ся змінить на світло, на надію, на жывот. Слава Ісусу Хрісту!

В неділю, 10. новембра 2024 р., о 9.00 год. проґрам «Слово», котрый реалізує єромонах Маркіян, ЧСВВ. Повторіня 10. новембра 2024 р. о 12.00 год. і 11. новембра 2024 р. о 2.00 год. за русиньскым часом.