Вмерла Теодозія Латтова. Довгы рокы знали єй слухачі русиньского высыланя

Як інформовала родина, 16-го октобра 2025-го року перестало бити сердце Теодозії Латтовой, професіоналной русиньской радіовой редакторкы, журналісткы, писателькы, културно-освітньой діятелькы. Вмерла у віці 76 років.

Теодозія Латтова была довгы рокы голосом україньского, по політічных змінах у Чехословакії русиньского высыланя в Словацькім радію.

Народила ся Теодозія Латтова (роджена Дадайова) в селі Рошківці, в окресі Меджілабірці, 22-го септембра 1949-го року. Штудовала на Середній общеосвітній школі в Меджілабірцях (ґімназія, позн. ред.), пак одышла на штудії до Пряшова, де на Педаґоґічній факулті Універзіты Павла Йозефа Шафарика абсолвовала штудії україньского языка і літературы в комбінації з німецькым языком і літературов.

Од 1971-го року робила редакторку в Україньскім штудію Словацького радія в Пряшові. Попри роботі абсолвовала і штудії журналістікы на Універзіті Коменьского в Братіславі.

Теодозія Латтова по 1989-ім році належала ку тым робітникам радія, котры почали просаджовати право Русинів на своє – русиньске высыланя. Хоць не была то легка путь, русиньске высыланя і окрема русиньска редакція стали наконець реалностьов.

Штруктура радія мінила ся, і она робила в редакції русиньского высыланя Головной редакції народностно-етнічного высыланя Словацького радія в Пряшові, а пак, кедь у 2002-ім році зліквідовали пряшівске радіо, перешла робити до той редакції в Кошыцях.

Як в Пряшові, так і в Кошыцях была ведучов тіму редакторів русиньского высыланя, котре вела аж до 2006-го року, коли одышла на пензію. Головно в Кошыцях была їй робота барз потребна і хосенна. Кедьже не вшыткы редакторы із Пряшова хотіли іти робити до Кошыць, русиньска редакція потребовала новых людей.

І вдяка тому, же Теодозія Латтова помагала новым людям в радію, же їм помагала языково, же про них была нелем ведучов але і добрым педаґоґом, русиньске высыланя далше фунґовало і выховало якостных молодых редакторів – Сілвію Зелінкову і Штефанію Левканічову.

По одході на пензію почала актівно брати участь на орґанізачній роботі в Русиньскій оброді на Словеньску (РОС), але і в іншых русиньскых орґанізаціях. Єден час была і у веджіню РОС, кедь была у функції підпредсидателькы Выконного выбору.

Сама была літературно плодна, писала наприклад приповідкы про діти. Но так само была і при выданю творів іншых писателів. Мож спомянути, же была одповіднов і языковов редакторков книгы Штефана Смолея з назвов Нагода або судьба, до русиньского языка переложыла дві книгы словацькой авторкы Ерікы Матоноковой Остурняньскы повісті і Гавранів поклад – Повісті з Лачнова.

Упорядковала зборник поезії, прозы, малых сценічных форм, публіцістікы і іншых жанрів, котрый під назвов Миле слово материньске выдала Русиньска оброда на Словеньску, і котрый довгы рокы служыв і про приправу дітей на конкурз Духновічів Пряшів.

Робота в радію была про Теодозію Латтову ціложывотнов любвов, нелем професійов але і посланьом. Кедь у 2012-ім році почало высылати русиньске інтернетове радіо русин.ФМ, до молодого колектіву, втогды аматерів, залучіла ся і она, а то з великым ентузіазмом. А залучіла ся нелем радами, але і конкретнов роботов, кедьже приготовльовала довгы рокы, покля їй то здоровля дозволило, дакілько релацій, як Історічный календарь, Нашы целебріты, Перлічка ці Припомінка. Так само тексты Теодозії Латтовой, векшынов на історічны темы, выходили і в ґазеті інфо Русин, пізніше НН інфо Русин.

У 2012-ім році была при основнаю і стала членков Округлого стола Русинів Словакії, так само была членков Сполку русиньскых писателів Словеньска.

Похоронны обряды за Теодозійов Латтовов одбудуть ся в понедільок 20-го октобра 2025-го року в Пряшові.

Дякуєме, пані Дусьо, за вшытку Вашу хосенну роботу на благо Русинів, котра все была роблена з великым сердцьом. Вічная память!