Знимка взята до ґрафікы Варголя поза честным хоснуваньом

Нюйоркскій суд в прецеденсовым выроку рішыл, што серия серіґрафік Енді Варголя з сериі Прінс зроблена з фотоґрафіі Лін Ґольдсміт є абсолютно подібна до той знимкы, і в консеквенциі не кваліфікує ся як честне хоснуваня.

Так рішыл 26. марця тр. Апеляцийный Суд Зъєднаных Штатів Америкы для Другого Округу в справі но 19-2420, тым самым анулюючы рішыня Округового Суду Зъєднаных Штатів Америкы для Полудньового Округу Ню Йорка, в якым зазначено, што серия Прінс Енді Варголя зроблена з фотоґрафіі Лін Ґольдсміт становила честне хоснуваня. Суд рішыл, што з юридичного пункту пізріня роботы з сериі Прінс сут абсолютно подібны до фотоґрафіі Лін Ґольдсміт, зато не квалифікуют ся як честне хоснуваня, та што Округовый Суд хыбні оцінил і неправильно схоснувал уставовы факторы, што поясняют такє схоснуваня хороненого твору.

Перше для «Vanity Fair»

Справа тыкала примірників сериі серіґрафік і ілюстраций зробленых олівком Енді Варгольом на основі знимкы Прінса з 1981 р., котру зробила Лін Ґольдсміт в єй студию. Артистка професийні занимат ся м.ін. портретовом фотоґрафійом і як творчыня знимкы вказуючой Прінса єст властительком авторскых прав до твору.

Три рокы по зробліню проблематичной фотоґрафіі Лін Ґольдсміт дала для маґазину «Vanity Fair» ліценцию, жебы схоснувати знимку Прінса, як однесіня в ілюстрациі, котру двакратні опубликували в дописі пн. Purple Fame. В тым часі нихто не інформувал Ґольдсміт о тым, хто зробит ілюстрацию, але, што важне, ліценция была дана «Vanity Fair» в обшыри зробліня твору штукы на основі фотоґрафіі і вымагала од «Vanity Fair», жебы при ілюстрациі было долучене авторство творці ориґінального твору (подане як «джерельна знимка». Окрем того ниякє інче схоснуваня не было авторизуване фотоґрафком.

Згідні з доказовым материялом і становиском Ґольдсміт, окрем того, што Варголь зробил працу для маґазину, то схоснувал єй знимку до зробліня пятнадцетьох примірників сериі Прінс на основі єй знимкы, в тым серіґрафікы на полотні, на папері, а тіж рисункы олівком.

В 2016 р. Condé Nast опубликувал некотры з них, жебы посмертні оддати чест Прінсови. Означыня авторскых прав приписано выключні Фундациі Енді Варголя. То товды Ґольдсміт дознала ся о неавторизуваных примірниках і о публикациях. Зареґіструвала проблематичну знимку в Уряді Авторскых Прав як непубликуваный твір, што в ЗША злегшат дотримувати авторскы права. Пак сконтактувала ся з Фундацийом Варголя і поінформувала, же нарушены были єй авторскы права. Страны не дішли до порозумліня.

На судовій дорозі

В 2017 р. Фундация Варголя подала до суду Ґольдсміт і єй аґенцию, медже інчыма за публичне голошыня поглядів про нарушыня. Як подали, роботы з сериі Прінс не порушуют прав – альтернативні, серия Прінс є уцтивым і честным схоснуваньом єй фотоґрафіі.

В рамках того процесу Ґольдсміт позвала Фундацию, обвиняючы Варголя в порушыню авторскых прав, і внесла, жебы заказати Фундациі репродукувати, модифікувати і продавати дальшы, походячы од ориґіналу роботы.

1. липця/юлия 2019 р. Округовый Суд дал рішыня, што в рамках зробленой Варгольом сериі были основы, жебы приняти честне хоснуваня і на тій самій основі одшмарил взаімне позваня Ґольдсміт про порушыня авторскых прав. Быто то рішыня на хосен Фундациі Варголя. Суд м.ін. ствердил, што зроблена Варгольом серия робіт має міцно трансформацийный характер та што представлят музика як неповторну і іконічну персону, в характеристичным стили, котрый одраз асоциює ся з Варгольом. Про фотоґрафію Ґольдсміт суд рішыл, што вказує Прінса як вражливу, непокірну особу. Ґольдсміт заскаржыла тото рішыня, а Апеляцийный Суд рішыл на єй хосен.