95 років тому покликано уряд Лемківской Республикы!
На фоні політычні зложеной по І Світовій Войні ситуациі на Лемковині, 12. марця 1920 р. во Фльоринці проходило зобраня понад 50 русиньскых лідерів, будучых од осени 1918 р. головныма акторами в процесі основаня і функцийонуваня, істнуючой в роках 1918-1920, Руской Народной Республикы Лемків.
За проводом Віктора Гладика і дра Захария Копыстяньского было скликане засіданя, на котрым, попри представліню подій зо світа, омовлена была актуальна політычна ситуация обшыри Карпатской Руси. Присутны порушыли проблем асентерунку Лемків до польского войска, домагали ся поставліня перед суд винных переслідувань Лемків, бесідували о русиньскых справах підниманых на парижскій Мирній Конференциі, од котрой ждали інтервенциі што до дальшого політычниго статусу і зорґанізуваня плебісциту, в якым Русины самы могли бы рішати о державній приналежности русиньскых земель.
Головном цілю фльориньской стрічы сперед 95 років было покликаня політычной орґанізациі, котра, будучы натуральным наступством діяльности Рускых Народных Рад і Начальной Рады Лемковины (сотвореной 5. грудня 1918 р.), мала резпрезентувати лемківскы інтересы перед польскыма властями. З ініциятывы Віктора Гладика была покликана 26-особова Верховна Рада Лемківской Руси (Верховный Совѣт Лемковской Руси), з котрой 5 осіб творило Выконавчий Комітет.
Выконавчий Комітет спомненой Верховной Рады Лемківской Руси творили: др Ярослав Качмарчык (премєр), Миколай Громосяк (міністер рільництва), о. Димитрий Хыляк (міністер внутрішніх справ), о. Василь Курилло (міністер заграничных справ) і, як пише др Богдан Горбаль – найвыдатнійший дослідник приводженых подій, правдоподібні др Захарий Копыстяньскій.
Як ся потім вказало, описуваны подіі того часу были остатніма місяцями русиньскых державотворчых стремлінь по пілнічній страні Карпат в виді Руской Народной Республикы Лемків, але Верховна Рада Лемківской Руси одраз остала принята Лемками як єдина, маюча великій послух посеред люди, власт свойой державы, a Выконавчий Комітет ачий называний был Урядом і так тіж постеріганий.
6. січня 1921 р., в Велию – Святий Вечер, премєр Ярослав Качмарчык враз двома міністрами – Миколайом Громосяком і о. Димитрийом Хыляком остали арештуваны і до початку процесу о здраду стану (10. червця 1921 р.) на пят місяців посаджены в вязници, де мусіла іх утримувати родина.
Конец-кінцьом, по добрі веденій адукатами обороні, поневолены члены власти Руской Народной Республикы Лемків были вызнаны невинныма. В кінцьовій промові, єдєн з оборонців – др Лев Ганкєвич, повіл: “Осудте іх, а коли вернете домів, передайте вашому народови, же Лемкы хотіли тото, што Полякы уж мают”.
На основі книжкы: Bogdan Horbal, Działalność polityczna Łemków na Łemkowszczyźnie 1918-1921
