Ден села Бонарівка

3. червця/юнія 2018 р. в Івано-Франківску пройде стріча выхідців лемківского села Бонарівка і іх потомных. Ініциятива зорґанізувати подію вышла од самых Бонарівчан і іх діти та внуків. В проґрамі передвиджено заупокійну літургію та споминову част про село.

Ден села Бонарівка зачне ся о год. 10.30 богослужыньом в грекокатолицкым храмі свв. Кірила і Методия в Івано-Франківску, знаній в тым місті як «лемківска церков». По літургіі одслужена буде панихіда за помершых селян, якы спочывают заєдно в рідній земли, як і на чужыні в Украіні.

О 15.00 год. пройде стріча Бонарівчан і іх потомных в Обласній Універсальній Науковій Бібліотеці в Івано-Франківску. На тій стрічы кус побесідуєме о істориі села, кус о традициях (…). Очывидно будут звучати стары співанкы, пісні. Будут тіж співы про Бонарівку, вызвучыт і поезия Івана Русенка. Він вродил ся в сусіднім селі, в Красній (перше – Коростенко) і был учытельом в Бонарівці, писал о тым селі – бесідує Анна Кырпан, єдна з орґанізаторок стрічы. Того рода стрічы в реченій бібліотеці являют ся уж традицийныма і проходят в рамках «Лемкоклюбу».

Бонарівка сусідує з такыма селами як Чорнорікы, Красна, Ванівка ци Ріпник. Ярю 1945 р. бл. 220 родин з Бонарівкы переселеных было на Украіну. Трафили головно до східніх районів днешньой івано-франківской области (городенківскій, снятинскій, коломыйскій, тисменицкій районы).

Про Бонарівку мож было чути в єдным з циклів проґраму 70 %. Найдолший доднес цикль інтервю в 70% то як раз розповід о тым же селі Адама Голодиньского (1923 – 2016). Про Бонарівку оповідали в тым проґрамі заєдно Іван Кушнір (долголітній кєрівник і дириґент хору «Лемковина» в Рудным коло Львова), Ольга Качмарска, Орест Шуплат, Наталія Асатурян.

Іван Русенко

Боднаровяне

Писал в книжках пан Зілиньскій

(давно звали го Кобаса)

Же люд з села Боднарівка

Інча раса, ліпша раса.

Боднарівка, Опарівка,

То потомкы «запоржців»,

Гварил доцент пан Зілиньскій,

Твердили і єґомості.

Говорили такы чуда

Євин, Клюфас, Цолта, Узкій

І твердили, же то люде

Украіньскы, а не рускы.

Дуже з нашых повірило

Тит і правда быти може;

Хыбаль то уж так далеко 

З Боднарівкы в Запороже?

(…)

*І. Русенко писал Боднарівка