Чітаня з Другого письма святого апостола Павла Корінтянам – зачало 176. (глава 4.; 6-15)
(Братя), Бог, котрый повів: “З темноты най засвітить світло”, просвітив наше сердце, жебы мы познали світло його славы, в особі Ісуса Хріста. Но тото богатство тримаме в глиняных судинах, жебы каждый знав, же тота велика сила є з Бога, а не з нас. Зо вшыткых сторон мы утискованы, но не притиснуты, мы в бідах, но не падаме духом. Пронаслідують нас, но мы не самы, повалили нас на землю, но не пропадаме. Знак смерти Господа Ісуса носиме все в тілі, штобы і жывот Ісуса быв явный на нашім тілі. Бо докы жыєме, мы про Ісуса все даны на смерть, штобы так і жывот Ісуса быв явный на нашім смертельнім тілі. А так в нас робить своє діло смерть, но у вас жывот. Но маме єднакого духа віры, як є написане: Я увірив, зато я і говорив. А мы віриме, зато і говориме; бо знаме, же тот, котрый воскресив Господа Ісуса, воскресив в Ісусови і нас, а з вами поставить перед себе. А тото вшытко (діє ся) про вас, жебы чім веце зросла благодать, а так прибыло і подякы, на славу Божу.
Коментарі