До евіденції вызначных памяток Пряшова прибыв гріб єпіскопа Ґаґанця

До евіденції вызначных памяток міста Пряшів прибыли дві новы памяткы. Подля схваленой пропозіції, за котру на своїм засіданю в середу 23-го октобра 2024-го року заголосовали пряшівскы містьскы посланці, нима стали гріб єпіскопа Йосифа Ґаґанця на містьскім цінтері, а так само войновый цінтерь із Першой світовой войны.

Як інформовала пресова аґентура SITA, їх записаньом до евіденції наросло чісло вызначных памяток міста на 62. Пряшівска радніця планує в слідуючім році зрядити і діґіталну мапу вызначных памяток міста.

Владыка Йосиф Ґаґанець (рр. 1793 – 1875) быв родаком із русиньского села Вышній Тварожець. По Ґриґорійови Тарковічови став другым єпіскопом Пряшівской ґрекокатолицькой єпархії.

Ґаґанець докінчів формованя Пряшівской єпархії і заслужыв ся о розвиток того єпіскопства. Постарав ся о орґанізачну стабіліту, соціалне забезпечіня і душпастырську єдность. Зреконштруовав і добудовав єпіскопску резіденцію і приспособив Катедралный собор святого Йоана Крестителя восточному обряду.

Выдав порядок богослужінь, котрым ся мала рядити ціла єпархія. У 1848-ім році скликав до Пряшова цілоєпархіалный сінод духовенства. Анґажовав ся коло выникнутя церьковных обществ.

На чолі Пряшівской єпархії быв Йосиф Ґаґанець 33 років. Рукоположыв двох мукачовскых єпіскопів – Штефана Паньковіча і Іоанна Пастелія, двох кошыцькых римокатолицькых єпіскопів і 237 священиків. За богату і заслужну роботу быв оціненый цісарьом.

Остро выступав проти мадярізації русиньского населіня, підтримовав Александра Духновіча в його будительскій діятельности, він властно покликав Духновіча назад до Пряшова із Ужгорода. Почас револуції, в роках 1848 аж 1849, Ґаґанець підтримовав Адолфа Добряньского і його ґрупу в намагах забезпечіти народны права Русинам у співпраці з Габсбурзьсков дінастійов.

Брав участь на приготовліню русиньской делеґації, котра мала передати у Відню цісарьови меморандум із пожадавками русиньского народа – Памятникъ русиновъ угорскихъ.

Быв єдным із ініціаторів заснованя літературного общества під назвов Литературное завѢденіе Пряшевское, стояв коло выникнутя културно-освітнього Общества святого Йоана Крестителя, коло котрого выникнув у 1865-ім році штудентьскый інтернат – Алумнеум, про выхову бідной ґрекокатолицькой середньошкольской молодежи.

Владыка не быв похованый в кріпті катедралного собору на властну жадость, зато його гріб находить на містьскім цінтері.