«Голосы Русинів Підкарпатя» – середа, 18.10 год.

Днешній наш герой – то русиньскый поет, тлумач, общественный діятель Іван Дмитровіч Ситар. Окрім того він іщі Заслуженый учітель Україны, у минулому директор школы, методік Ужгородьского містьского і Закарпатьского областного управліня освіты.

Так як то майже фурт бывать, спознав єм ся з Іваном Дмитровічом пізніше, як єм о нім знав. В тім часі вже єм чітав його тлумачіня російского поета Серґея Єсеніна, быв єм захопленый і фурт єм думав, як Письмо матери и другоє «єсенінськоє» буде звучати з гітаров?

Представлюючі собі автора, видів єм перед собов бітанґа десь мого віку (тогды мав єм коло 37-38), котрому з єдного боку вже «дух вандровань не милый», а з другого – авантурне жаданя іщі не раз «на ружовому пробігти ся кони» нияк не лишать го.

І коли Іван Петровцій у 2009-ім році в себе в «Бовті» нас познакомив, зачудовав єм ся фест, кедь єм збачів чоловіка, котрому было десь под 70.

«Наш русинськый Єсенін!,» представив го тогды Іван Юрійовіч. Вже з выданым в тім часі зборником поезії «Старі стихы про родный край» (1992 р.) Янош Деметеровіч Ситар (записаный так, бо родив ся у 1940-ім році за другых Мадярів) прозрадив, же рихтує выдати іщі співомовкы Степана Руданьского, называючі їх «Руданками». Чудно мі было, ба нашто на русиньскый язык іщі і з україньского перекладати?

Знаю много з написаного Іваном Дмитровічом, але з прочітаного найвеце мі ся полюбила переложена ним з україньского языка лірічна драма В. Густі «Зоря Біловежі» (2017 р.). Поміг выдати тлумачіня добрый наш цімбор, бывшый староста села Біловежа, Бардейовского окресу, Петро Микула.

Што може быти миліше серцю Русина як історія Будителя передана родным словом? Зато рекомендую послухати самогоо Яноша Деметровіча Ситара.

Слухайте «Голосы Русинів Підкарпатя» в середу 18-го септембра 2024 р. о 18.10 год., або повторіня в четверь 19-го септембра о 4.30 год. і в суботу 21-го септембра р. о 11.00 год. за русиньскым часом.