Лемкы то гостинны люде. Люблят си сісти за стіл і радити такой о ничым. Лем гості, што фурт до них ходят, здают ся быти прошены. То уж в ґенах закодуване, што треба іх просити по парураз. Ганьбливы люде.
«Но-ле зіджте. Та возте, не внимайте ся! Но, возте, да з раз іщы…». Такых, што до них треба сесе гварити, повинно ся брати способом. Прадідівскій одказ аж тепер сме одкрыли. Гостинніст не все єст щыра. Треба гостям все дашто бонусом дати. Майте позір на Вашы кумы. Часом то підступны бабы.
Зробте і Вы гостину. Лем потихы, бо тепер такы часы, же ліпше ся не хопити тым публично. Редакция Фафринді не одповідат за пошкоджыня з тым повязаны. Блыхы пішли як подарок.
[в]: «Лемко – сатира, гумор, забава», ч. 7 за 1912 р, с. 2
Коментарі