Іван Русенко: Гунянка

Знам Гунянку з давен-давна,

Може уж да-с сорок років,

Знам го з права, знам го з ліва,

Знам го і зо вшыткых боків.

Раз на ліво, раз на право,

Як інтерес де вымагал,

Раз шол просто, раз на криво,

А даколи на скіс шагал.

О, і тепер знам Гунянку,

-То уж не тот, што был раньше;

Зніцуваний на ізнанку,

Лемко з него штораз планьший.

Не познате уж Гунянкы,

Ни в Юнкерсі, ни в Пассайку,

Заміст сюсів взул валянкы,

Заміст ковта, вділ куфайку.

Всім, в Ню-Йорку, ци в Канаді,

Най не буде тото дивно.

Лемкы ся остали в заді,

Лем Гунянка прогресивний!

1947 р.