Знам Гунянку з давен-давна,
Може уж да-с сорок років,
Знам го з права, знам го з ліва,
Знам го і зо вшыткых боків.
Раз на ліво, раз на право,
Як інтерес де вымагал,
Раз шол просто, раз на криво,
А даколи на скіс шагал.
О, і тепер знам Гунянку,
-То уж не тот, што был раньше;
Зніцуваний на ізнанку,
Лемко з него штораз планьший.
Не познате уж Гунянкы,
Ни в Юнкерсі, ни в Пассайку,
Заміст сюсів взул валянкы,
Заміст ковта, вділ куфайку.
Всім, в Ню-Йорку, ци в Канаді,
Най не буде тото дивно.
Лемкы ся остали в заді,
Лем Гунянка прогресивний!
1947 р.
Коментарі