«Мы не были ани Чехы, ани Мадяре, а хто мы были, то не знаю» з уст простого народу — «Голосы Русинів Підкарпатя» – середа, 18.10 год.

Друга часть інтервю з ветераном труда пані Оленов Севч є представлена в рамках нашой новой рубрікы інтервю з містныма жытелями Підкарпатя. Ціль рубрікы є розшырити угол погляду на етнічну сітуацію на Підкапаті.

А через прізму жывотів містного населіня познакомити ся з детайлами і нюансами самоідентіфікації людей на Підкарпаті.

Ключовы темы інтервю:

• Підкарпатьска Русь очіма їй сучаснинці пані Олены Севч
• Іміґрація містного населіня до Споєных штатів Америкы і Арґентіны
• Віроісповіданя на Підкарпаті за часів Совітьского союзу

Народила ся Олена Севч 22-го фебруара 1932-го року у многодітній родині сільского ґазды у селі Новоє Давидково близко Мукачова на Підкарпаті. Закінчіла основну школу в Новім Давидкові, далше закінчіла три класы в селі Великы Лучкы.  Середню неповну освіту здобыла у Мукачові де закінчіла 7., 8. і 9. класу. Наслідно у 1949-ім році докінчіла середню школу у великолучаньскій школі.

По штудіях ішла через літо робити помічного секретаря при Великолучаньскій сільскій раді. А вже од септембра 1949-го року робила у селі Великы Лучкы, де дочасно на тот час жыла у свойой сестры, на пошті. В 1951-ім році оддала ся і пішла бывати ку мужови до села Страбичево.

Цілый жывот пані Олена Севч жыла плус-минус три кілометры на єднім місці, но стигла пожыти в пятьох державах: Підкарпатьска Русь в складі Чехословакії, Карпатьска Україна Авґустіна Волошина, Карпатьска ґубернія в складі Мадярьского кральовства, новосотворена Закарпатьска область „зновусоєдинена“ із Совітьсков Українов в складі СССР, Закарпатьска область в складі Україны.

ТЕКСТ НАПИСАНЫЙ В ПРЯШІВСКЫМ СТАНДАРДІ РУСИНЬСКОГО ЯЗЫКА