В днешнім євангелію Ісус Хрістос говорить образный приклад о робітниках у винограді. Чоловік господарь насадив виноград, зробив вшытко потрібне, і так передав виноградникам і одышов. В часі збераня грозна послав рабів, жебы перевзяли плоды винограду.

Но робітници зачали поступовати не як виноградници, кторы виноград справують, але як кібы їм належав виноград. Зневажають, а то і убивають рабів. Кедь пан посылать свойого сына, і на того осмілять ся і говорять: Убийме го і виноград буде наш.

Тот образный приклад говорить о історії цілого людьского роду од початку, о історії выбраного народа і о історії каждой людьской душі. Бог сотворив вшытко про чоловіка, а аж так го привів до рая раскоші, жебы го дозерати. Но чоловік послухав раду злого, забыв, же є сотворіньом, хотів вырівнати ся Сотворителю, і тото ся повторять цілу історію. Чоловік хоче пановати без Бога, без його заповідей. Видить в них обмеджіня свойой свободы.

Так было і з выбраным народом. Бог, коли чоловік одпав од Бога до обожованя сотворіня і самого себе, выбрав через Авраама народ, в котрім ся мала сохранити іскерка віры і любви ку Богу. Старав ся о свій народ, не зохабив го ани в часі еґіпетьского рабства. Выводить, обіцять землю, котра тече медом і молоком, але пожадує лем єдно: віру, довіря і любов. Но народ скоро забывать, при першім недостатку бунтує ся. Забыв, же Бог його вывів із рабства. Звалює вину за проблемы на Мойсея: Нашто єсь нас вывів…? А кедь ідеме в току історії, як часто выбраный народ забывав на Бога, як собі хотів сам робити по волі. Одхыльовав ся ку ідолопоклоньству, но Бог посылав своїх рабів пророків, жебы напоминали народ. Наконець Бог посылать свойого Сына, но они го вывели із винограду і убили.

Тото слово одностиь ся і ку нам, Бог каждому дав вшытко потрібне ку спасіню. Але зохабив свободну волю. А чоловік як часто забывать, же є сотворіня, хоче пановати над своїм жывотом, але без Бога, а наслідкы такого видиме коло себе: аморалноть, нечістота, різны девіяції, котры стваляють ся на рівень закона. Чоловік повторять слова: убийме го і буде вшытко наше. Наконець Ісус закінчує: Царьство Боже ся од вас возьме. Тото є напомянутя про людьство, про новый выбраный народ – хрістіанів і про каждого чоловіка.

Прото Памятайме все на то, же сьме сотворіня, сьме рабы Бога Господа вшыткого. Часто повторяйме слова молитвы: Да будет воля твоя… досправды Господи, най буде воля Твоя в нашім жывоті, через твої заповіді, через твоє слово, і втогды будеме щастливы не лем ту на землі, але і по цілу вічность. Слава Ісусу Хрісту!

Фото: Обіцяна Земля в новым місті, фраґмент хыжы в Лейді. Жрідло: Wikimedia.