«Слово» – Усікновеніє головы Йоана Крестителя – неділя, 9.00 год.

Праздник Усікновенія Честной Головы святого Йоана Крестителя нам з єдной стороны указує вірность святого Йоана правді Божого слова, за котру пожертвовав і властный жывот, а здругого указує на траґедію, де веде отворіня дверей гріху і роскоші – до смерти.

Ірод Антіпа, сын Ірода Великого, котрый дав поубивати діти у Віфлеємі, быв тетрархом в Ґалілеї, і коли хосновав тітул царя він взяв собі жену свого брата Філіпа – Іродію, з котров незаконно жыв.

Святый Йоан некомпроміснпо напоминав людей за каждый гріх, і цільом было, жебы пришли ку покаяню і зміні жывота. Так і Іродови говорив – не смієш мати жену свого брата. Ірод дав Йоана заперти до вязніці. Но усвідомльовав собі, же є то чоловік великой святости. Так і часто приходив його слухати, і насолоджав ся бісідов з ним. Но коли ся вертав до грішного оточіня свого палаца, то посіяне слово святым Йоаном было задавлене пожадливостями і роскошами.

Так перешов довгый час. Аж коли мав Ірод народенины, приготовляв про своїх вельможів і урядників царьства велику гостину – вечерю. А коли были розпалены од вина і довгого годованя, нескоро вночі приходить дівка Іродіады і танцьовала перед нима. Ірод розпаленый вином і тілеснов роскошов, якбы без себе, выскочів і закричав: Прось од мене, што лем хочеш і присігав. А дівча на нагваряня матери просило собі голову Йоана Крестителя. Царь дав наказ зробити їй по волі і принести голову.

І коли несли усікнуту голову, она непереставала вытыкати Іродови: Не смієш єй мати за жену. Іродіа взяла іглу і прибивала язык, жебы быв тихо. І дала вынести голову. Той ночі ся їм видиів радостный, же уж перестане тот голос і они собі будуть мочі жыти в пожадливости і роскоші гріха. Но не довго быв тот час роскоші.

Ірод быв переможеный царьом Аретом, котрого дівку мав Ірод за жену і выгнав єй, а так быв посланый до выгнанства. А Соломія? Закончіня жывота было про ню страшным. Коли переходила через замерзнуту ріку, пала до воды і зістала заглубена меджі крыгами леду. Єй голова зістала на верьху, і она метала ся. Якбы танцьовала у воді аж покы крыга не одтяла єй голову, котру принесли Іродови І Іродіаді.

Апостол Павел пише: Одплатов за гріх є смерть. Тото є напомянутьом і про нас. Видиме, як тот світ ся занурять все глубше до аморалности, гріха, роскоші а до того тягне і хрістіянів, обіцять радость і щастя. На прикладі Ірода видиме, же тото заспокоїна гріхом і пожадливостьов є барз курте, а наслідкы суть страшне. Бо приношають нелем тілесну смерть, але і смерть вічну. А тым, што суть вірны Господу, як кебы зазнали пронаслідованя і смерть, но смерть славну. Бо за ньов наслідує вічна блаженость.

Просьме святого Йоана, най нам выпрошать вірность служіня Господу. А жебы сьме ся не дали збаламутити тым, што лем дочасне заспокоїна гріхом, оно скоро проходить, але наслідкы переходять на цілу вічность. Слава Ісусу Хрісту!

В неділю, 15. септембра 2024 р., о 9.00 год. проґрам «Слово», котрый реалізує єромонах Маркіян, ЧСВВ. Повторіня 15. септембра 2024 р. о 12.00 год. і 16. септембра 2024 р. о 2.00 год. за русиньскым часом.