Стеранкы з Новівси: на рідній земли, на полтавскым чорноземі і на подільскым поли – 70 процент – субота, 20.00 год.

«Не раз споминам тоты часы і дивую ся, ― як я товды вытримал?» ― гварит Павел Стеранка.

А і правда! Трактор «Універсал» коло днешнього трактора выглядат як дінозавр. Чого варты лем самы цільнометаличны зубаты колеса! Радяньскій тракториста мал быти абсолютным аскетом: не было ту іщы жадной кабіны, а сідило ся на невеликым желізным стільци, більше подібным на кус розплесканий друшляк, як на кресло. Часто робило ся вночы, і не раз тракториста на студеным вітри змерзал на грудку леду…

Жена Павла тіж ся дивує, як товды вытримала. Жебы поставити хыжу, пішла робити на цегольню. «Вынимали сме цеглу просто з пеца, рукавиці горіли… А взимі робили сме на будові. Мороз аж тріщыт, а мы, жінкы, носиме цеглу,» ― споминат Меланія Стеранка.

Але не штука вытримати, штука в тій державі, яка нівелювала, нищыла вшытко людскє, вшытко реліґійне і нацийональне, лишыти ся чловеком, а тіж лишыти ся Лемком.

Бесідуєме і о тым, як выселяли Лемків до Радяньского Союзу, як стрітила іх Полтавщына, як іхали одтамале до Тернопільской области ― до своіх з Новівси, до села Угринова коло Підгаєц… І хоц Павел і Меля оповідают щыро і докладні, видиме, же не вшытко, што пережыли, даст ся передати словами. Але і зато… вартат іх оповіст послухати!

На знимках видите родину Стеранок. Справа ― Текля Зметана з дівком Мельом, всередині ― Меля і Павел Стеранкы з дітми, долов – іх весільне фото.