«Правдивых Лемків уж мало є, уж іх треба так глядати як в сухій рік грибів в лісі» – гварит Мария Попівчак з Волі Цеклиньской. Але што робити осіню, як не глядати грибів?
Така тепла, така суха тота осін, здає ся, же тырват іщы літо… Зато доокола іщы тілько зеленого. Покус-покус жолкне листя то ту, то там. Осін така деликатна, не понаглят ся нараз зробити вшытко в природі по свому. Злітают додолу першы листочкы, і іде по стежці кореспондентка радия ЛЕМ.фм, зазерат то ту, то там – ци неє дакого Лемка?
А нераз в лісі вчепит ся блуд – і чловек зас і зас приходит на тото саме місце. Так і тым разом… Пришли сме зас на фестіваль в Зимній Воді, а по ним – в сусіднє село Рудно, де єст іщы кус Лемків, де колиси створено ансамбль Лемковина, де мешкат його долголітній кєрівник Іван Кушнір. Але правду повідают, же чловек не знат двараз войти в тоту саму ріку. Бо і в тото саме Рудно двараз не даст ся войти. Тым разом было цілком інакше…
На фото од ліва – в гостях в Попівчаків, права – в гостях в Каміньскых.
Коментарі