«А коли няньо вертал домів з Манджуриі, то в Полтаві на дворци увиділ люди з Радоцины. А знал люди в дооколишніх селах, бо был сельскым гудаком. «Ци мі ся в голові перевертат?! В Полтаві – радоциняне?» Закликал хлопця з того села: «Ход, посмотр, ци може такє быти?». Підходят до них, а радоциняне оповідают няньови: «Вашы зо Святковой уж два тыжні, як в сталіньскій области…».
Є, фестіваль – то не лем концертовый проґрам! Так было і тым разом на ватрі в Зимній Воді. Часто дашто цікавше мож почути, сідячы на траві далеко од сцены. Але все сут моменты, для якых аж і здалека вартат підыйти ближе ґу сцені. Напримі₽, для ня то выступ – бодай короткій – Романа Вархола. Хоц він мешкат такой ту, в селі Зимна Вода коло Львова – то поета не сельского масштабу…
Днеска – іщы єдна прогулька по ватряным поли, спомин з 31. серпня/авґуста – 1. вересня/септембра, з V фестівалю «Гомін Лемківщыны».
Коментарі