Острашіня властныма

Пряшів у остатніх роках каждый академічный рік стає домовом про дакілько сто штудентів з Україны, котры до міста приходять штудовати на універзіту. Хоснують выгоду, же можуть штудовати безплатно.

І кедь є Пряшів про них лем дочаснов штаційов, котру скоріше або пізніше опустять, ці уж зато, бо ся вернуть домів, або зато, же підуть дале, є ясне, же якесь проценто тых людей ту зістане.

Наперек тому, же Пряшів є центром Союзу „Русинів-Українців“ Словацькой републікы, членове котрого о собі, а навеце іщі і о вшыткых Русинах бісідують, же суть Українцями і гордо голосять ся ку Україні, а і наперек тому, же тота орґанізація має в довгодобій аренді, за сімболічну суму, будинок в центрі міста, котрый має офіціалну назву Словацько-україньскый інформачный центер, не є видіти, жебы ся підхопльовали штуденты з Україны і будовав якыйсь комунітный жывот Українців на Словакії.

Ліпше повіджено, споминаный союз нияк Українці з Україны не інтересують, і будинок центра служыть без зміны тым пару людям, котры на події союзу ходили все, котры з будьякой причіны зістали по 1989-ім році при україньскій орьєнтації, і котрых середній вік ся з рока на рік піднимать.

Союз нелемже не інтересують Українці з Україны, він так дакус давать од них рукы гет. Як член народностного выбору єм мав можливость чути представителя „Українців“ зо союзу, як высловльовав неспокійность з обсягом україньского высыланя в Словацькім радію.

Їх українство є веце антірусинством як українством, є основане на українізації Русинів, не на любви „до властного народа“.

Даный представитель крітіковав репортажи высыланы в інформачно-публіцістічных релаціях україньского высыланя, де якбач давали простор і Українцям Україны, і повів, же їх высыланя не має быти про іміґрацію, але має быти высыланьом про „автохтонне україньске населіня“ на Словакії.

Значіть, цілы рокы нас пересвідчують „Русины-Українці“, же суть Українцями, докінця пересвідчують і нас, же сьме Українцями, голосять ся ку „їх Україні“, а як прийдуть Українці на Словакію, нелемже о них не є з їх боку інтерес, але перешкаджать їм і то, же бы у высыланю бісідовало ся з реалныма Українцями, бо они бы може стратили свій вплив.

Не мож то назвати нияк іншак, лем як добров схізофренійов, коли так міцно голосиш ся ку народу, же аж як прийдуть реалны членове того народа ку тобі домів, не маш о них інтерес, острашыш ся їх, і хотів бы єсь їх мати мімо будьякый вплив.

Самособов, Союз „Русинів-Українців“ своїм неінтересом, а може аж намагов вытиснути україньску іміґрацію мімо свій круг, потведржує лем єдно. І то, же їх українство є веце антірусинством як українством, є основане на українізації Русинів, не на любви „до властного народа“, і їх позіція неінтересу о україньскых штудентів у Пряшові то красно демаскує.

Не забудьме, же в децембрі бы мали прийти резултаты зо списованя жытелів. Там їх так само не буде інтересовати нич інше, лем кілько Русинів собі можуть у своїх медіах записати за „своїх“. Бо їм не треба українську міґрацію. Досправдовых Українців ся якбач острашыли.

Статя была написана як коментарь „Вступне до контроли“ лемківского радія lem.fm.

ТЕКСТ НАПИСАНЫЙ В ПРЯШІВСКЫМ СТАНДАРДІ РУСИНЬСКОГО ЯЗЫКА