Чітаня з Другого писма святого апостола Павла Корінтянам – зачало 170. (глава 1., 21.-24.; 2, 1-4)
(Братя), тот, котрый нас вєдно з вами зміцнює в Хрістови і помазав нас, є Бог. Він в собі нас і запечатив а до нашых сердць дав задаток Духа. А за свідка своїй душі кличу Бога, же зато я дотеперь не пришов до Корінта, бо я вас сановав. Не зато, жебы мы хотіли пановати над вашов віров, но хочеме быти помічниками вашой радости, бо у вірі вы тверды. А так я собі повів, же не прийду ку вам знова в жалю. Бо кідь вас засмучу, хто потішыть мене, як не тот, кого я засмутив? Так само я написав і вам, штобы, коли прийду, я не плакав над тыма, з котрых ся мам тішыти; бо вірю вам вшыткым, же моя радость є (радость) вас вшыткых. Писав єм вам у великій болести і жалю сердця, з многыма слызами, не зато, жебы єм вас засмутив, но жебы сьте спознали мою велику любов ку вам.