Чітаня з Діл святых апостолів – зачало 38. (глава 16., 16-34).
І стало ся, же кідь мы ішли до дому молитвы, стрітила нас молода служніця, котра мала пророцького духа і через пророцтво набывала своїм господарям великый маєток. Ходила за Павлом і за нами і кричала: “Тоты люде суть слугами найвысшого Бога і голосять нам дорогу спасіня.” Тото робила много днів. Но Павлови то уж допило ся, обернув ся і повів духови: “В імені Ісуса Хріста наказую ті: Выйдь з ньой!” А він такой вышов. Кідь єй господарі виділи, же їм пропала надія на маєток, хопили Павла і Сілу, доволокли на торг перед началників міста, поставили перед судців і повіли: “Тоты люде бунтують наше місто, суть то Жыди і голосять обычаї, котры мы, Рімляне, не можеме прияти ани дотримовати.” Народ ся тыж поставив протів них. А судцьове роздерли їм лахы і наказали їх бити паліцями. Кідь їм дали много ран, заперли їх до вязніці і дозерательови вязніці наказали, штобы на них добрі дозерав. Він зробив, як му наказали, запер їх до найглубшой вязніці, а ногы їм замкнув до колоды. Коло півночі Павел і Сіла молили ся і прославляли Бога піснями. Вязні їх слухали. Тогды настало велике землітрясіня, так, же ся порушыли фундаменты вязніці і такой ся отворили вшыткы двері а вшыткым пали оковы. Кідь ся пробудив дозератель вязніці і увидів двері вязніці отворены, вытяг меч і хотів ся убити, бо собі думав, же вязні повтікали. Но Павел скричав на нього: “Не роб собі нич злого, бо мы вшыткы ту!” А він просив собі світло, вбіг там і перестрашеный упав ку ногам Павла і Сілы, вывів їх вон і повів: “Добры люде, што мам робити, жебы єм быв спасеный?” Одповіли му так: “Вірь в Господа Ісуса Хріста, а будеш спасеный ты і цілый твій дім.” Потім проповідали слово Боже йому і вшыткым в його домі. І взяв їх в тоту ночну годину ку собі, вымыв їм раны і такой ся дав покрестити він і вшыткы в його домі. І завів їх до свого обыстя, прістер на стіл і радовав ся з цілым домом, же увірив в Бога.
Коментарі