Деріковы дедукчны способности

Олександр Гаврош, україньскый писатель і журналіста в рамках рубрікы „Точка зору“ на сайті Радіа Свобода знова раз успішно роскрыв внутрішнього неприятеля. Суть то знова Русины, котры суть, самособов, ряджены Кремьлом. Далше коріня русиньского сепаратізма теперь нашов прямо на універзіті в Ужгодорі. Крыє ся під навчаня російского языка і літературы.

Днесь вышла на сайті Радіа Свобода, котре вже реґуларно дозволює копнути собі до Русинів різным „свободным журналістам“, котры роблять про медіюм „свободы“, статя Гавроша під назвов „Російський сон Ужгородського національного університету“. Автор не розуміє тому, чом бы на універзіті в Ужгороді мали быти дві катедры, котры занимають ся російскым языком і то катедра російского языка і катедра російской літературы. Підкреслює, же то докінця ани не мать паралелы на выході Україны, де є много руськоязычных жытелів, а же і там собі выстачать на універзітах з єднов катедров. А ту, в Ужгороді – дві. Перун до того, жебы в тім не быв якыйсь сепаратізм, што Гаврош і докаже.

Гаврош наперед арґументує тым, кілько школ в Закарпатьскій области Україны є з навчалным языком українсьскым і кілько з російскым. В конкретных чіслах то має быти 400 школ з языком україньскым і лем три з російскым. До того споминать, же україньскый язык шторік закінчіть 40 абсолвентів і російскый 7. Значіть подля простых раховань Гаврош підкреслює, же на 15 школ україньскых выходить шторік єден новый україніста і своми аж трьоми абсолвенты русістікы выходять на єдну російску школу. І звідать ся, яка є в тім потреба.

Перед тым, як прийдеме ку резултату Деріковых дедукчных спсособностей Олександра Гавроша, бо досправды бы їх міг завидіти і такый Штефан Дерік, або Коломбо, треба авторови статі пояснити, же жаден фах на універзітах ся не штудує лем в такій кількости штудентів, кілько їх треба доповнити на школы і катедры ся на творять лем подля того прінціпа. Оно не є вшытко лем о тім, же абсолвенты мають скінчіти школу і іти учіти на основну ці середню школу. Існує іщі дашто таке як наука і досліджіня, коло языків існує і тлумачска діяльность і так далше. Кібы сьме мали іти лоґіков Гавроша, на Словакії бы не мала існовати ани єдна катедра російского языка, бо мы ту обще школы з російскым навчалным языком не маєме. Лемже катедры ту маєме, а не єдну, котры суть будь прямо катедрами російского языка, або в комбінації зо славістіков, ці україністіков (гей, я знам, то гріх давати довєдна).

Но подьме ку чудесному роскрытю того, чом в Ужгороді існують дві катедры, і кідь бы стачіла і єдна, а повічме собі рівно, же найліше бы было, як бы жадной не было. По оплакаваню того, як є тота сітуація зла, же хтось ся учіть російскый язык, Гаврош приходить на корінь проблему. Дві катедры існують зато, бо „пята колона“, розумій русиньскый народ – так нас честують, є властно за тым, же в Ужгороді тоты дві катедры суть. Доказ є ясный – тадь і представителі русиньского руху, конкретно Михаил Капраль, Юрій Чорі і Валерій Падяк, суть абсолвентами російской філолоґії, і то бы в тім мусило дашто быти, жебы як раз тото не было причінов, чом в Ужгороді такы дві катедры суть і є ясне, же є то лем средство на пошырьованя русиньского сепаратізма. Капряль собі докінця дозволив на катедрі російского языка робити над розвитком русиньского языка. Што є ясный приклад сепаратізму, котрый є самособов рядженый із Москвы. Думам, же кідь ся Гаврош дізнать, же в Кракові є русиньска філолоґія вєдно в комбінації з російсков, не буде му треба веце доказів о тім, же нашы науковці суть лем шпіонами Москвы і нихто ся властно не хоче учіти русиньскый і російскый языкы, лем там штуденты ходять на школіня ФСБ.

Намагы о то, жебы встановити што ся може і што не може штудовати, або в якій кількости, ці на кілько катедрах, гляданя внутрішнього неприятеля, є скоріше подібне на діктаторьскы режімы, як на режім державы, котра хоче іти до Европы. І то без огляду на то, в якій ся тота держава находить сітуації. Русинофобія є так само дашто, што не належыть до демократічной державы. Такы пропаґандістічны статі, заміряны на єдну народность, котра є все плана, то сьме уж в історії мали і не скінчіло то добрі. Хотіло бы ся мі з того, же за вшыткым підлым є Русин, сміяти, кібы то властно не было смутне…

Петро Медвідь, Пряшів

(Статя была написана як коментарь „Вступне до контроли“ лемківского радіа lem.fm)

ТЕКСТ НАПИСАНИЙ В ПРЯШІВСКЫМ СТАНДАРДІ РУСИНЬСКОГО ЯЗЫКА