Клавдия Алексович – 98. річниця смерти
Село Красна (зване тіж Коростенка), котре найчастійше тямиме як місце народжыня Учытеля Ваня Русенка, выдало іщы єдну велику особу русиньскому народови. To Клавдия Алексович (20. лютого 1830, Красна – 15. жолтня 1916, Львів) – выдатна русиньска писателька і соспільна діячка, котрой днес 98. річниця смерти.
Будычы маленькым дівчатом, осиротіла – выховал єй дідо, перемышльскій єпископ Тома Поляньскій (родом з Бортного). Як на своі часы, была барз освічена, бо скінчыла педаґоґічну школу в Перемышли, што на І пол. ХІХ ст. было великом успіхом, такой недоступным для жен. Тым більше мала предиспозициі до основаня “Общества рускых дам”, женьской соспільной орґанізациі і биты активістком товариства “Муза”. Діяла тіж в “Обществі Михала Качковского”, котрого чытальні были розсіяны м.ін. по цілій Лемковині.
В своій літерацкій діяльности записала ся як авторка писаных в язычю пєс Дві сестричкы, Арендар і Отуманена, та інчых творів (Пісня Ольдины, Народны переданя на Великій Руси, ци байка Заклятий медвід) і статій, котры друкувала в галицкых періодиках “Зоря Галицка”, “Слово”, “Учитель”.
Похоронена во Львові на Лычаківскым цмонтері.
В 2001 р. Театр “Терка” (Театр Стоваришыня Руска Бурса) выставил пєсу Клавдиі Алексович Отуманена, котру з язычя злемківщыл і вырежысерувал Петро Трохановскій (пониже – джерело: YouTube).
Ґорлиці 106,6 MHz
