Радийо Русин.фм з Братиславы як каждый тыжден приносит порцийку вісти о плянуваных культурных подіях і роботі русиньскых інституций – музею, театру і ансамблю Пульс.
В Книжници.фм бібліотекар Ігор Латта буде чытал єдны з найкрасшых лемківскых поем од Михала Нестерака пн. Для тебе, моя мати…
Целебритом того тыжня буде Віктор Гладик – новинар, політичный і реліґійный діяч в Зъєднаных Штатах Америкы і Канаді, котрый походил з Лемковины, зо села Кункова. Серед русиньской еміґрациі Віктор Гладик шырил проросийскы і проправославны погляды. Скінчыл ґімназию в Яслі і в 1893 р. еміґувал до ЗША. Зачынал жырналистичну роботу в русофільскій ґазеті Світ, пізнійше, в роках 1902-1905 был основательом і редактором ґазеты Правда, котра была орґаном русофільской орґанізациі Общество Рускых Братств, а потім был спілредактором ґазеты Поступ. По 1913 р. Віктор Гладик іде до Канады і ту надале єст редактором і журналистом в ґазетах Русскій голос в Альберті, Русскій Народ в Вініпеґу і Канадийская Православная Рус. Основал Конґрес Руского Народа і был делеґуваный на парижску мирну конференцию. В 1922 р. в Америці основал ґазету Лемковщына, яка причынила ся до покликаня Лемківскых Комітетів, котры дали початок орґанізациі Лемко-Союз. Одышол з той орґанізациі в 30-тых роках, коли приняла она лівый, просовітскій напрям, і довєдна зо Штефаном Шкымбом надале діял на благо Карпатскых Русинів.
Петро Медвід в Перличках прочытат короткы вісти надрукуваны в підкарпатскій ґазеті «Неділя» в серпни/авґусті 1941р. Будеме споминати страшечну катастрофу, якой зазнал єден хлоп з Дебречына на крывулі (кєрі) при Тисауйгелом, дале про атентат (бандицкій атак) на автобус, котрый ішол з Ужгорода до Мункача, повіме, як мож посылати пакункы солдатам на фронт. Дирекция державной руской ґімназиі поінформує, што шкільный рік 1941-1942 зачне ся 15. вересня/септембра торжественным одкрытьом і богослужыньом, але скорше будут проходити еґзаміны.
Теодизия Латтова в Припоминці запросит нас на Домашу – величезне озеро (приб. 1400 га), котре затопило русиньскы села положены над ріком Ондавом. Коли будеме са купати, плывати, зазнавати рекреацию, треба нам памятати на жытя люди, якы давно жыли в селах, якых днес неє.
на фото горі – залив Велика Домаша, wikimedia
Коментарі