Днешнє Боже слово описує подію, коли проповідаючі Євангеліє приходить ку місту Наін. З того міста выношали мертвого. Єдиного сына матери, котра была вдовіця.

Велике множество народа ішло з ньов. Так видиме дві процесії. Єдна процесія жывота, на челі котрой іде Ісус зо своїма учениками і множеством народа. Є то процесія радости. А друга процесія смутку, жалю і смерти. Ісус приходить ку процесії смерти, говорить матери. Не плач. Дотулять ся мар, і говорить мертвому, як сплячому: Хопче, тобі говорю встань. А мертвый собі сів і зачав говорити. А Ісус го дав його матери. А так приходом Хріста тота процесія смерти мінить ся на процесію жывота.

Тото воскресіня є образом і нашого воскресіня при другім приході Хріста. Коли вшыткы в гробах учують голос Сына Божого і выйдуть. Но є і образом духовного воскресіня, котре Ісус давать каждому, хто ку ньому приходить зо щіров віров. Ісус приходить а мінить своїм приходом смуток на радость, смерть на жывот. Тото днешнє слово є посолством радости. Ісус приходить як дарователь жывота. Смерть не мать посліднє слово, але жывот. І коли ся нам видить, же теперешній світ є зануреный до смерти. Предці через тоту хмару смерти проникать сонце жывота – Хрістос. Од нас треба лем єдно. Прийти з віров і просити. А втогды і мы учуєме тоты радостны слова: Тобі говорю встань! Встань з рабства гріха, смерти. Встань ку новому жывоту з Хрістом! Слава Ісусу Хрісту!

В неділю, 3 новембра 2019 р., о 9.00 год. проґрам «Слово», котрый реалізує єромонах Маркіян ЧСВВ. Повторіня 3 новембра о 12.00 і 4 новембра о 2.00 год. за русиньскым часом.

Фото: Джеймс Тісо: Воскресіня сына вдовіці Наіньской. Brooklyn Museum’ wikimedia.

ТЕКСТ НАПИСАНИЙ В ПРЯШІВСКЫМ СТАНДАРДІ РУСИНЬСКОГО ЯЗЫКА

Днешнє слово євангелія нам говорить о чудесній події.  Ісус приходить ку місту Наїн якраз в часі, кедь із міста выношають помершого, молодого хлопця, сына матери, котра была вдовіця.

Іде з ньов велике множество народа, жебы єй потішыти в їй великім жалю і смутку. Ісус приступує ку ній і говорть: Не плач. То не суть лем слова, котры звычайно говориме тому, хто находить ся в даякім трапліню ці жалю. Але то были слова Того, котрый має владу над жывотом і смертьов. Слова жывота. Ісус їх стверджує, кедь говорить помершому: встань! І мертвый собі сів і зачав говорити. Втогды го дав Ісус його матери. Барс важный момент наукы і про нас. Ісус, якбы повів тій жені: смоть твій сын є жывый. Давам го тобі так, я єсь го од мене прияла, кедь єм ті го дав при початю.

Тым Ісус вказує, же є Сотворительом, і каждый людьскый жывот є Його даром. А нихто не мать право убивати жывот ани в лоні матери, ани по народжіню. Лем Бог має право дати жывот і його брати. Но брати зато, жебы міг його продовжыти у вічнім жывоті, кедь то чоловік захоче рішіньом на землі.

Ісус тов подійов вказує, же є приношательом жывота. Там, де є Хрістос, там є жывот. Св. Василій нас учіть: Хто перебывать в зъєдиненю з Богом, перебывать в споїню зо жывотом. Хто тратить споїня з Богом, тратить споїня зо жывотом, бо Бог є жывот. В тім зъєдиненю із Ним перебываме, кедь приїмаме і сохраняме Його слово, уникаме од гріха, як найвекшого зла, і дотримуєме його заповіді. А тратиме тото споїня, кедь ся одвертаме од Бога, кедь ся обертаме ку сотворіню, як Богу. Кедь перебываме в рабстві страстей і гріха. Втогды і хоць сьме тілом жывы, но душов мертвы. А по смерти, котра нас такыма застигне, очекує нас друга, вічна смерть. А як сьме з Ним, хоць прийде і момент тілесной смерти, є про нас лем часом куртого заспаня про тіло а очекованя вічного жывота по воскресіню.

Перебывайме прото з Тым, котрый є Жывот і хоче, жебы і мы сьме мали жывот, жывот вічный. Слава Ісусу Хрісту!