Пережываме другый великый праздник церьковного рока. Святе Богаявленіє. Йоан выступив на йорданьскі пустині і приготвляв людей на приход Спасителя.
Ісус приходить в тихости. Йоана вшыткы знали. О Ісусови не знав нихто. Коли приступив ку Йоанови, лем він го спознав. А не хоче покрестити. Но Ісус реаґує: Зохаб так теперь. Теперь в тій хвілі є час покоры, понижіня про спасіня многых. Коли Йоан, хоць не розумив, підволив ся наказу Господа, увидів одкрыте небо, Святого Духа як голобa сходити на Ісуса а з неба зазнівать голос тото є мій любый сын, котрім я мам залюбліня. Появлює ся ціла Свята Тройця. А Ісус своїм крещіньом давать людству дар крещіня. Св. Василій говорить, же над каждым покрещеным зазнів тот голос: тото є моя люба дітина. А так і мы, коли прославляме Господа в тім празднику за Його велике діла про наше спасіня, дакуйме за тот великый дар і нашого крещіня. Старайме ся жыти обіцянками, котры были даны Господу при крещіню, жебы і при одході із того жывота над нами зазнів тот голос: тото є моя люба дітина, про котру єм приготовив небесны блага. Подь до мойого царьства. Хрістос раждається.
Коментарі