«Слово» – праздник св. Василія Великого – неділя, 9.00 год.

Днешній день празднуєме память вызначной особности нашой восточной церькви – св. Василія Великого, архієпіскопа Кесарії Кападокійской, основоположника монашеского жывота.

Народив ся коло року 330 родічам Василійови, котрый быв адвокатом, і Ємілії. Походив із родины, котра дала Церькви многых мучеників, ісповідників, святителів і преподобных. Уж як маленька дітинка захворів, і на молитвы отця быв выздравлений, коли отець його чує голос у сні: твій сын жыє. Дітинство пережыв у своїй бабкы Макріны старшой в Неокесарії. Першу науку принимать од свойого отця, потім в Кесарії, Константінополі, і наконець в Атенах. Там ся запознав із Ґригорійом Назіаньскым, з котрым в часі штудованя знали лем дві дорогы: до церькви і ку світьскым учітелям. Слава, котру там здобыв, його опередила іщі перед приходом на домовину. Кажде місто хотіло мати його як вызначного філозофа, выкладача, учітеля. І Василій помаленькы давав ся понорити до моря славы того світа. Чекала го велика будучность. Но на напомянутя свойой старшой сестры Макріны зохаблать славу світа і одходить спознавати жывот пустиножытелів Месопотамії, Еґіпету, Палестіны. Кідь ся вернув, зачінать вести строгый монашескый жывот над річков Ірірс в Понті (позн. днешня Турція), де родина мала маєткы. Приходять ку ньому далшы, котры під його веджіньом хотять служыти Богу. Но Божы пути были іншы. Бог його кличе на поміч св. Церькви в боротьбі з єресами, головно аріанізмом, котрый не признавав божество Ісуса Хріста. Наперед як священик, потім як архієпіскоп Кесарії своїм словом і писмом старать лем о єдно: о шыріня Божой славы. Не смотрить на владарів того світа, котры видячі його мудрость, святость жывота, хотать його прихылити на сторону аріанів. Не боїть ани погроз: мучіня, страты маєтку ці выгнанства.

Св. Василій є світильником і прикладом єднак про нас, котры сьме выбрали путь монашого жывота, як наш основоположник, як духовный передводитель, котрый зохабивши нам свої правила як напрям, і безпечный путь ку небу. Но є прикладом про каждого хрістіана тов твердостьов стояти за свою віру. Тото є актуалне і в теперішнім часі, коли тот світ старать ся топтати основны прінціпы євангелія, віры в Хріста. Не дати ся збаламутити обіцянками, выгодами ани страхом і остати вірныма Хрістови і його слову, што выжадує велику героїчность. Но так было і за часів св. Василія. Просьме в день його праздника, жебы нам выпрошав благодати наповняти головны основы його духовности: Робити вшытко на Божу славу і вшытко робити на Божых очах, жыти в Божій присутности. Хрістос раждається.